Laatste avonturen in SU

15 juni 2018 - Paramaribo, Suriname

Hoi lieve allemaal,
 
Het laatste verhaal uit Suriname. De vorige update gaf aan dat we nog drie weken op de SPD stage zouden lopen. Deze drie weken zijn alweer om en we hebben nu nog een paar daagjes over in Suriname.  
 
De SPD is de sociaal psychiatrisch dienst van het PCS. Zij houden zich met heel veel taken en projecten bezig. De SPD is een soort van thuiszorg voor mensen die na ontslag weer naar huis gaan en nog een stukje begeleiding nodig hebben of die medicatie moeten krijgen. Op deze afdeling werkt een wat kleiner team waardoor je veel met dezelfde mensen werkt. Een erg gezellig, warm team waar je zo in meegenomen wordt. 
De eerste dag op de SPD begonnen we met het ophalen van patiënten die opgenomen moesten worden . De eerste meneer zat thuis op bed en zodra we er waren begon hij met de latten van het bed te gooien. Rond het huis/ erf waar hij was liep familie rond, waaronder ook twee kleine meisjes. Deze twee meisjes liepen maar in en uit, nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurden. Typisch dat niemand hier iets van zegt en dat iedereen dit zo laat gebeuren. Omdat meneer nogal agressief was heb ik ze aan de hand genomen en langs de kant gezet. Toen meneer al vastgebonden en dragend door twee verpleegkundige het huis uit en de auto in werd gezet waren ze binnen no time weer van de stoep om erachteraan te lopen en te kijken wat er allemaal gebeurden. Geen angst kenden deze kleine meisjes en dat terwijl mijn hartslag toch behoorlijk hoog was zo de eerste ophaal met de SPD. Na deze patiënt eenmaal af te hebben gezet zijn we de tweede op gaan halen. Deze was zo gek als een deur, als ik t zo mag zeggen… Tierend liep hij over straat, grote handgebaren, veel geroep. Na een rustige benadering vanuit de verpleegkundigen is hij gewillig in de auto gesprongen waarna hij ook nog op zijn stuit in de achterbak viel, pijnlijk. Gedurende de rit naar huis hebben we de meeste bizarre, onsamenhangende verhalen gehoord. We waren allemaal DOM ‘’oh wat zijn jullie DOM, ik ben van de vampieren en daarom weet ik alles, ik ken t allemaal en ik zuig jullie bloed.’’ ‘’ De cijfers van de beurs kelderen, maar dat wist ik allemaal al en jullie zijn DOM.’’ En dat dan drie keer zo erg, nog onsamenhangender én een uur lang. 
 
Over het algemeen zijn dit de meest gekke dingen die we hebben gezien. SPD is voornamelijk veeeeeel in de bus zitten. Niet heel erg want ondanks dat je niets doet heb je wel het gevoel wat je toch een beetje iets doet. De dagen gaan ook best wel snel zo. 
Gedurende een dienst heb je dus ophaals, inspuitingen of outreach. Meestal wordt alles wel gecombineerd en op andere momenten is er genoeg personeel en kan de boel opgesplitst worden. Wij zijn voornamelijk mee geweest met de inspuitingen en de outreach. Ik vond dit persoonlijk het interessantst en leukst. Onderweg in de bus zie je heel veel, veel van de stad en omgeving. We rijden op plekken die we anders nooit hadden gezien. En natuurlijk kom je bij mensen thuis. Om hier een kijkje te kunnen nemen is fantastisch. Het is verbazingwekkend hoe verschillend men woont. Grote huizen, krotten, kleine huizen met 5 tot 6 familieleden. Opgeruimde huizen en erven, dikke rommel waar mijn opruimdrang van gaat borrelen, interieurs waar je mega verdrietig van wordt, maar goed dat is veelal natuurlijk ook heel persoonlijk. Wat mij is opgevallen is dat (meeste) mensen hier in Suriname  alleen datgeen wat ze nodig hebben in huis hebben staan. Dit wordt gebruikt tot het wegrot en dan wordt het een keer vervangen, als daar geld voor is. Ik heb de meest (voor mij) shockerende situaties gezien. We zijn bij mensen thuis geweest die naakt op bed lagen met alle rommel, toiletpapier (gebruikt) en de sigaretten om zich heen. Een bende in het huis, niet normaal! Mevrouw was somatisch helemaal niet goed. Een weekje daarvoor hadden ze mevrouw op de grond gevonden en bleek ze hier al vier dagen te liggen. Ze kon zich niet bewegen, had niets gegeten, lag in haar eigen urine en ontlasting etc.  was doorgestuurd naar het ziekenhuis, is daar twee dagen opgenomen geweest waarna ze niets hebben gevonden en haar uiteindelijk terug naar huis hebben gestuurd. Vier dagen na het laatste huisbezoek bleek ze zijn te overleden. Heel verdrietig. Je gaat je ook afvragen hoe het heeft kunnen gebeuren en wie er verantwoordelijk is. Mevrouw is niet goed geholpen, ook vanuit het PCS niet? Na de stappen door te hebben genomen is er vanuit PCS alles gedaan wat kon. Er waren huisbezoeken ingezet, verwijzingen van de arts hier naar het ziekenhuis. Somatisch had ze door het PCS ook niet verder geholpen kunnen worden. 
Zo hebben we veel van dit soort situaties meegemaakt. Veel mensen worden verwaarloosd en verwaarlozen zichzelf. Een hele andere wereld waarin er hier wordt geleefd. Naast dit allemaal gezien te mogen hebben, hebben we op deze afdeling ook heel veel slaapjes gedaan in de bus. 
 
Naast stage hebben we weer fijne, leuke, gezellige weekenden gehad. We hebben natuurlijk ook weer gedanst en hebben weer een diploma behaald! We mogen nu met trots zeggen dat we niveau 3 salsa hebben behaald en ja, dit is het hoogst te behalen niveau. Niveau 3 stopt nooit, blijft zich ontwikkelen en blijft voor iedereen uitdagend en lastig! Flink oefenen dus tijdens het stappen :). 
 
Op 26 maart was het Museumnacht 2018 in Paramaribo. Een hele avond vol culturele informatie. 
We zijn begonnen bij het Rumhuis waar we hebben geleerd hoe de rum, de Surinaamse trots, wordt gemaakt, het ook met eigen ogen hebben mogen zien en proeven (wat niet nodig was omdat we het wel kennen, die Surinaamse Borgoe). Vanaf het Rumhuis het pendelbusje in en een korte stop bij het MAS, Maritiem Museum, gemaakt. Al hadden we hier maar 10 minuten, het was het zeker waard! We hebben hier heel wat mooie oude stukken kunnen bewonderen en heel wat artistieke foto’s kunnen maken, jullie kennen ons inmiddels wel. Van elke gelegenheid om gekke foto’s te maken, maken we gebruik. Van het MAS door naar het Joods Museum waar we een kijkje hebben mogen nemen in de synagoge. Wat was dat prachtig! Een prachtige plek om zo in de avond een kijkje te mogen nemen. En daarnaast hebben we heel wat bijgeleerd over de Joodse religie en cultuur. De avond hebben we afgesloten  met een drankje en een broodje Pom (om 23.30uur). 
 
De volgende dag zijn we weer op de fiets gestapt. Als echte Nederlanders proberen we natuurlijk zoveel mogelijk op de fiets te zitten. Gelukkig waren de weer- Goden vandaag met ons en hebben we een heerlijke dag gehad. Op de fiets zijn we naar Peperpot gefietst. Hier waren vroeger cacao en koffie plantages. Een kleine regenbui hield ons plezier bijna tegen, maar deze tijd hebben we goed benut om een koffie te drinken. Vervolgens weer op de fiets gestapt en droog(!) de rest van de dag kunnen doorbrengen. In de jungle moesten we stil zijn om de dieren te kunnen spotten en die hebben we dan ook gezien, niet veel maar toch wat. 
Op de terugweg hebben we onze eigen stemmen als radio gebruikt. Heerlijke dag met leuke mensen, een prachtige zon en natuur en veel lol.  
 
Een dagje Brownsberg op zaterdag 2 juni. Nog twee weken te gaan in Suriname en daarna nog een hele reis op de planning. We hebben t al wat bond gemaakt wat kosten betreft en de trips hier zijn aardig prijzig. Zelf een trip organiseren is ook een optie en ja onze prijzen liggen een stuk lager. Zelf een bus geregeld, uiteindelijk met 12 man in de bus gestapt voor een hele dag vol plezier. Leoval en Ireneval gezien, uitzichtpunt, alles kan met 2Annie tours. Vergeet dan ook niet de privé fotograaf en de verzorging voor de picknick. Annika die met twee ananassen de berg op en af klimt, wat een topper! Een heerlijke dag gehad, in totaal 10 km gelopen (berg af én opwaarts) en dat hebben de spieren ook geweten!! Ik heb me toch een spierpijn gehad, beschamend gewoon. De zondag dus maar rustig aan gedaan. 
 
Op 5 juni waren we vrij omdat het een Nationale vrije dag in Suriname was. Het 145 jaar bestaan van de Hindoestaanse immigratie werd gevierd. Daardoor konden we op maandag avond lekker naar de film, zijn we op dinsdag al vroeg aan het zwembad gaan liggen, hebben heerlijk geluncht en nog wat rondgelopen. In de namiddag zijn we met een groepje mensen en twee gidsen naar de cultuurtuin geweest om hier luiaarden te spotten. Annika en ik hebben hier toch al wat keten doorheen gelopen en hebben nooit geweten dat we hier luiaarden zouden kunnen zien. Nou waren we wel druk bezig met de omgeving, kletsen en het observeren van de cliënten en vallen de luiaarden niet direct op. Met dank aan de gidsen hebben we toch zeker 5 of 6 luiaarden in de boom zien hangen. Wat een grappige beestje zijn dat toch. 
Woensdag weer een gewone stagedag gehad en hebben we onszelf in de avond op zelfgemaakte pannenkoeken getrakteerd. Ik heb me flink uit lopen sloven en een hele stapel pannenkoeken gebakken.  Donderdag was er voor ons niets te doen waardoor we al om 11uur weg mochten van stage. We wisten niet wat we meemaakten, maar wisten wel gelijk waar we onze vrije tijd mee wilden vullen; winkelen!! We zijn op de fiets gestapt naar de Hermitage Mall en hebben hier de rest van de middag doorgebracht en waren beide blij met onze aankopen, we moesten onszelf natuurlijk belonen na deze zware stageweek. 
 
Vrijdag 8 juni zijn Annika en ik weer eens naar de Centrale Markt geweest. Een cliënt van de detox heeft daar een groentelraam en wij hadden bij ontslag gezegd dat we een keer langs zouden komen. Daar moet je je dan natuurlijk ook aan houden. We zijn hem gaan zoeken en konden hem gelukkig al snel vinden. We hadden wat groentes uitgezocht en toen we naar de prijs vroegen wilde hij het zonder er iets voor te krijgen aan ons meegeven. 
Na de CM zijn we gaan high teaën met vriendinnen. En wat hebben we heerlijk gegeten! Weer terug bij the Sweetest Thing, wat toch een favoriet blijft. Weer heerlijk genoten van veel lekkers, heerlijke gesprekken met super leuke meiden. 
 
Op zaterdag zijn Annika, Pam en ik naar de vlindertuin geweest. Nadat ik had verteld dat ik naar Suriname zou gaan hadden Opi en Omi het over de vlindertuin wat een aanrader was. Nu kon ik natuurlijk niet in Suriname geweest zijn, zonder een kijkje te hebben genomen in de vlindertuin. We hebben prachtige exposities gezien, opgezeten insecten (sommige te creepy…) en prachtige vlinders! Annika de fotografen had wat moeite met de vliegende beestje, maar de foto’s die eruit zijn gekomen zijn prachtig!! Na ook een rondleiding te hebben gehad in de vlinderkwekerij, waar ze ook schildpadden en slangen kweken (wat een combinatie), zijn we weer in de taxi richting de stad gegaan. We zijn weer bij onze favoriete Mall gestopt omdat ik deze week uit mijn eindige spijkerbroek was gescheurd.. (niet omdat ik ben aangekomen van al het Surinaamse eten, gewoon omdat me broek op was!). Dus opzoek naar een nieuwe broek. Na 16 paar broeken te hebben gepast heb ik er uiteindelijk 1 kunnen vinden, helemaal gelukkig. Naast de vlindertuin en het zoeken naar een broek hebben we onszelf weer getrakteerd op de film. We zijn deze periode vier keer naar de film geweest voor de prijs van anderhalve film in Nederland! 
 
Zondag hadden we aan het zwembad willen liggen, maar het weer zat totaal niet mee. We hebben een schoonmaak gehouden thuis en zijn wat eten gaan halen voor in de avond. Deze avond zijn Annika haar ouders gekomen en die wilden wij verwelkomen met lekker Javaans eten van de warung. Op de terugweg hebben we een Deens stel ontmoet waar we een hele tijd mee hebben staan kletsen. De man was 73 jaar en de vrouw 70 jaar. Ze waren al 5 jaar lang samen de wereld over aan het reizen en waren van plan te stoppen wanneer ze gewoon neer zouden vallen. Een geweldig stel met enorm veel verhalen en kennis over landen, culturen en mensen. Wij vertelde natuurlijk over onze reisplannen en ze waren erg enthousiast en vertelde ons dat Peru en Bolivia hun favorieten landen tot nu toe waren. Ze waren pas in 105 landen geweest, dus op zich.. Wij helemaal gelukkig natuurlijk en nog meer zin in het reizen dan dat we al hadden. 
 
Deze week heb ik nog stage gelopen en heb ik nog wat leuke, mooie, ontroerend dingen gezien. Nog even de opdracht van school helemaal tip top in orde maken en inleveren, dat is tenslotte ook waarom we hier waren, toch?! De afgelopen weken hebben we al gedag gezegd tegen heel veel mensen die we hier hebben ontmoet, zo bestaat ons salsa-dans-groepje nog maar uit drie waarvan één straks nog wel even hier in Suriname is. Heel gek hoe snel je mensen leert kennen en ze gaat missen. Langzaam druppelt iedereen af en ook daarom is het wel lekker om zo weer te beginnen aan iets nieuws .
Annika is nu samen met haar ouders op uitstap. Aankomende zaterdag gaan we nog op schildpadden tour. Dit was zo gaaf! Wij hebben de ouders van Annika natuurlijk aangeraden on dit te gaan doen en hebben bedacht gewoon nog een keer mee te gaan. Dan op zondag de tas inpakken en op maandag naar Arubaaaaa!! Oh oh oh wat hebben we een zin in het volgende avontuur. Laat het allemaal maar komen! 
 
Heel veel liefs van de even-hard werken-en-daarna-slapende aka cultuur-snuivende aka dansende aka touroperators aka ananas-dragende aka genietende meiden van het Surinaamse leven aka Annika en Annejes 
 
 

Foto’s

5 Reacties

  1. Hanne:
    15 juni 2018
    Fijn dat de stage er op zit. Heel veel plezier op Aruba en de daarna volgende landen.het backpacken gaat beginnen!!
    Gr Hanne
  2. Miep Vonk:
    15 juni 2018
    Backpackers, heel veel plezier en vooral alles goed in je opnemen. Alles gaat zo snel en voor je het weet zit je weer met de studieboeken.
    Weer een heel boeiend schrijven Annejes! Het is heel interessant voor het thuisfront.
    Fijn dat het zo gezellig is met je reisgenoot Annika. Doe haar de groeten en voor jou een dikke kus!
    Veel liefs van oma Miep en opa Aane
  3. Miekie:
    15 juni 2018
    Stage (alweer) voorbij en op naar het volgende avontuur! Wat een leuke tijd hebben jullie al gehad en alleen maar more to come!! Enjoy ladies! Veel liefs en een dikke zoen
  4. Anja Terwindt:
    16 juni 2018
    Veel plezier nog Annejes met alles wat nog komen gaat. Gendtse groetjes en een dikke kus.
  5. Els:
    20 juni 2018
    Hi ha wat weer een pret allemaal. Jullie halen er echt alles uit wat erin zit. Ik ben echt ape trots op jullie!
    Dikke zoen.