Buitenland avontuur is aan!!

Lieve allemaal,

24 maart ben ik samen met Annika vertrokken naar het mooie Suriname. Hier gaan wij drie maanden stage lopen bij het Psychiatrisch Centrum. Wij zijn hier voor onze minor en hebben zelf de stage naar hier geregeld. Na de stage gaan we op mini vakantie naar Aruba en vanuit Aruba reizen we door om te gaan backpacken in Peru en Bolivia. 

Nu een week hier te zijn en al zoveel moois te hebben gezien en leuks te hebben meegemaakt, heb ik bedacht toch te willen schrijven over de ervaringen hier. Ik schrijf het ook voornamelijk voor mijzelf om zelf bij te houden wat we allemaal meemaken. Zelfs al na deze ene week zou ik al een heel boek kunnen schrijven. Ik houd van lezen en van schrijven, dus het is ook een mooi iets voor mijzelf. Daarnaast zorg ik er ook voor dat het beschikbaar is voor de degene die het leuk vinden om het te lezen en/of bij te houden. Daarnaast vind ik het ook wel heel lekker dat de mensen die het willen lezen het op deze manier kunnen lezen en ik niet aan iedereen persoonlijk dan een verslag hoef te typen op de Whatsapp. De afgelopen vier dagen hebben we in de jungle doorgebracht. Geen bereik, geen internet, geen opladers voor je telefoon. Ik heb er niets aan gemist! Telefoon op vliegtuigstand zodat ik wel wat foto’s kon maken en de zaklamp kon gebruiken, maar dat is alles. Heerlijk!  

Annika en ik hebben bedacht samen deze blog bij te houden en onze avonturen te delen. Annika zorgt voor de mooie foto’s die we bij de blog kunnen plaatsen, ik zal voornamelijk schrijven. Misschien dat het een keer voorkomt dat we de rollen omgooien en dat ik plaatjes schiet en Annika schrijft, maar dat is iets wat we allemaal nog gaan zien. 

Ik zal bij het begin beginnen. 24 maart zijn Annika en ik op het vliegtuig gestapt naar Paramaribo, Suriname. We zijn een uurtje later dan gepland opgestegen, maar naast dat is de reis heel goed verlopen. In de avond kwamen we aan in Paramaribo. We hebben minstens een uur voor de douane moeten wachten voor de controle, maar nadat we hier doorheen waren ging het allemaal wel snel. In ons huisje aan de Prinsessestraat werden we opgewacht door de huisbazin, een aardige vriendelijke Surinaamse mevrouw. Ook hebben wij al gelijk kennis kunnen maken met een van onze huisgenootjes. 
We wonen hier in een huis met zes kamers. Vier daarvan hebben een airco, twee niet. Er was nog een kamer over met airco en een kamer zonder. Na een eerlijk potje steen-papier-schaar ben ik ingetrokken in de kamer zonder. We hebben bedacht om om de week te wisselen van kamer, maar tot nu toe is het nog niet nodig geweest. Ik heb zelfs de waaier die er staat na de eerste nacht niet meer aangehad. Dat geluid… 
Op het moment wonen we hier nu met zijn vijven. Drie Nederlandse meiden die geneeskunde studeren en wij. Allemaal leuke meiden. Jammer genoeg zijn ze over twee weken alle drie alweer richting huis, maar dan komen er vast weer andere die een plekje innemen hier. 

25 maart, de eerste dag. Beide werden we vroeg wakker. Het was natuurlijk zondag en er was niet heel veel open. We zijn vanuit het huisje richting de Surinaamse rivier gelopen om hier ergens een plekje te zoeken waar we konden ontbijten. Dit was nog best een zoektocht. Gedurende deze zoektocht kwamen we al langs heel wat mooie Surinaamse plekjes, goed om alvast wat oriëntatiepunten te hebben. We hebben ergens bij een plekje ontbeten met een soto ajam en een koud biertje (wat hier al snel weer opwarmt). Na het biertje voelde we ons al ligt in t hoofd, we hadden dan ook nog niets gegeten daarvoor en het was middag, zonnetje stond hoog aan de hemel. Na het ontbijt hebben we besloten iets te willen doen, maar niet gelijk te veel hooi op onze vork te nemen. We hebben een bezoekje gebracht aan de Surinaamse dierentuin. Denk hierbij niet aan een dierentuin met olifanten en zebra’s maar meer aan een kinderboerderij met ezeltjes en geiten. Naast die dieren hebben we ook apen in (naar onze mening te kleine) kooitjes gezien. Achter deze apen in kooien hingen andere apen vrij rond in de boom, heel gek wel. In de avond zijn we samen gaan eten bij een Indonesisch-Javaans restaurantje genaamd Mirosso. Heerlijk nasi en bami hebben we daar gegeten. 

Maandag wilde we opzoek naar fietsen. Je kan je hier prima verplaatsen te voet of per taxi, maar een eigen fiets is toch wel heel handig en geeft weer wat meer vrijheid. Het is tot nu toe nog niet gelukt ze ook te scoren, maar dat komt nog wel. Een van onze huisgenoten had voorgesteld om te gaan zwemmen. Zodoende hebben we de rest van de dag bij een zwembad, ZIN resort, rondgehangen (met natuurlijk enige roodheid tot gevolg..). ‘s Avonds hebben we met onze huisgenoten Roti gegeten en spelletjes gedaan. 

Op maandag hadden we al bedacht om een jungle tour te gaan doen. Deze hebben we gepland voor de woensdag. De dinsdag was dus nog over voor iets anders. We wilden gaan fietsen naar de plantages, deze hebben we, zoals eerder vernoemd, nog niet kunnen regelen en toen hebben we besloten een taxi te bellen. Wij vertelde de chauffeur dat wij naar Frederiksdorp wilde en hij vroeg al vrij snel; ‘Hoe komen jullie vanuit daar weer terug?’ Ja, wij dachten gewoon een taxi te bellen, maar niemand wil een uur rijden om daar twee meiden op te pikken. Vervolgens hadden we bedacht dat de chauffeur wel mee kon, heel handig ook achteraf want hij regelde bootjes van het ene punt naar het andere punt voor ons (voor goede prijzen natuurlijk :)). Zo hebben we in de middag rondgelopen op de plantage. We wilde eigenlijk een historische tour doen, maar daarvoor zouden we nog twee uur moeten wachten en dat zagen we niet zo zitten. We hebben dus zelf wat gewandeld daar en vervolgens zijn we weer via boot en taxi in Paramaribo aangekomen. Hier zijn we eerst langs een grote shopping mall geweest om waterschoentjes te scoren. Daarna zijn we op huis aangegaan en zijn we spelletjes gaan spelen met onze huisgenoot waarna we met zijn vieren pizza zijn gaan eten in een restaurant. Daarna hebben we de tas ingepakt voor de tour en zijn we gaan slapen.

Woensdag 28 maart ging de wekker rond 06.00uur. We zijn gaan lopen naar de verzamelplaats en omdat we een beetje later waren hebben we dat in hoog tempo gedaan. Niet erg want daarna hebben we 4 uur in de bus gezeten. Eerst zijn we aangekomen bij het basiskamp. Dit is al in de jungle, maar nog een stuk verwijderd van de Fredberg. Hier hebben we eerst geluncht. Tijdens de lunch hebben we kennis gemaakt met drie mensen die al op de berg waren geweest. Naast het gehad te hebben over hoe het daarboven was hebben we het ook gehad over het leven hier en hoe zij dit vonden. Een meisje vertelde ons over salsa danslessen die we hier kunnen volgen, meteen helemaal enthousiast!! Gaan we direct regelen zodra we thuis zijn! 
Na de lunch hebben we onze lange broek aangetrokken, wat een ramp was. Zweet stond gelijk aan alle kanten. 

Annika en ik met twee gidsen op naar de berg. Onderweg hebben we al het een en ander te horen gekregen over medicinale planten, de knoflookliaan, bomen waar we boten van zouden kunnen maken, noem maar op. Goed om te weten dat als we aan de diarree zitten, wat vast nog wel gaat gebeuren, we opzoek moeten gaan naar de schildpaddentrapliaan en dat als we een wond hebben we gebruik moeten maken van de betadine/pleister/jodium boom. Wij vroegen ons af of wij zouden kunnen overleven mocht  de wereld instorten en er niets anders zijn dan natuur. De mensen hier weten zoveel van de natuur, wat ze wel en niet moeten eten, hoe ze moeten jagen noem maar op. Zij zouden het prima overleven. Wij ook? - Na deze tour wel! 

Het is  donderdag 29 maart en ik zit  op de Fredberg te genieten van een adembenemend uitzicht. Om ons heen zien en horen we alleen maar jungle. That’s it! Het is onbeschrijfelijk hoe mooi en bijzonder dit is. Gisteravond zijn we hier op de berg aangekomen na een wandeling van ongeveer 2 uur  door de jungle. De jungle zelf is ook niet te beschrijven mooi, ik weet niet waar te beginnen met te vertellen hoe het is om hier rond te lopen. Ook foto’s kunnen niet laten zien hoe het echt is en voelt hier te zijn. De jungle is intens groot en we zijn dan ook erg blij met onze twee gidsen die heel veel weten te vertellen over de binnenlanden én die de weg weten. Het was best een klim om bovenop de Fredberg te komen, maar het was het dubbel en dwars waard. 
Gedurende de nacht hebben we geslapen in een hangmat.  Wat onrustig geslapen wat heel goed kan komen van al het geritsel van dieren die ‘s nachts rondlopen en het niet gewend zijn om in een hangmat te slapen. Niet te vergeten de brulapen die ook zo nu en dan van zich laten horen, wat een lawaai maken die beesten!! Vanochtend mogen genieten van een mooie zonsopkomst en de dieren die wakker worden. We hebben de Spider aap gezien en hebben blauwe ara’s zien vliegen!!! Dit alles met een kopje thee in onze hand, tot nu toe de mooiste plek waar ik een kop thee heb gedronken. 
Leuk om tussendoor even te vertellen; De Fredberg is ontdekt door een man genaamd Fred, misschien raadde je het al. Dit is nog niet eens zo lang geleden, 4 a 5 jaar geleden is ons verteld. Fred mag echt een geluksvogel zijn als eerste man deze berg te hebben ontdekt, wat een fantastische plek om eerst helemaal voor jezelf te hebben! 

De tweede nacht hebben we geslapen in een grot. Zo wordt het genoemd, maar het is niet echt een grot. Het is beter uit te leggen als hele grote rotsblokken die er liggen en die zo op elkaar liggen dat je er onder kunt staan en dus ook onder kunt slapen. De tweede nacht ook weer in een hangmat. Ik ben tot de conclusie gekomen voor mijzelf dat ik het heel lekker vind als ik even in een hangmat kan hangen en dutten, maar slapen…  En koud dat we het hebben gehad! We waren beide blij dat het weer licht werd. 
Bij de grot hebben we de real-jungle-experience gehad. Dit houdt in, wild plassen tussen de spinnen. Met zijn tweeën opzoek gaan naar een goede plek om de broek te laten zakken en vervolgens een kei grote spin zien. Niet heel grappig. Terwijl de een ging plassen, hield de ander de spin in de gaten en omgekeerd. We leren elkaar wel echt goed kennen zo.  
Vanuit de grot zijn we terug de jungle in gelopen richting het basiskamp. Twee dagen waren we op dat moment in de jungle geweest,  drie dagen liepen we al rond in dezelfde kleren waar we ook twee nachten in hadden geslapen. De vliegen kwamen op ons af om het zo maar te zeggen. Eenmaal op het basiskamp zagen we daar hele groepen mensen staan. Wij als twee verwilderde meisjes wisten even niet meer hoe we met mensen om moesten gaan. We hebben ons eerst even afgezonderd en de lunch genuttigd. Daarna hebben we ons een beetje gemengd met de groep en hebben we leuke mensen leren kennen. Er was een meisje dat al een paar weken stage loopt in het Psychiatrisch Centrum en die hebben we natuurlijk even helemaal uitgehoord. We zijn nu alleen nog maar meer benieuwd naar hoe het zal zijn. We weten al wel dat het er heel anders uit gaat zien dan in Nederland of België (zij kwam uit België). 

Na een duik te hebben genomen in de kreek bij het basiskamp zijn we gaan vissen. Hoe trots we waren toen Annika de eerste vis ving!! En jullie zullen het vast niet raden, maar ook ik heb een vis gevangen! Zo trost als een pauw dat ik was. Na heel wat gegil hebben we hem zelf gedood en bij het avondeten ook gegeten. Volgend jaar kunnen we zo meedoen aan Expeditie Robinson!

Op het basiskamp hebben we een meisje, genaamd Sherida, leren kennen wat hier werkt. Zij werkt hier als enige vrouw, is drie weken op het kamp om hier te werken en dan is ze een weekje thuis bij haar moeder en zusje om daarna weer drie weken op het kamp te werken en zo gaat dat door. Op het kamp heerst een behoorlijke mannencultuur, alle gidsen zijn mannen. De enige vrouw is zij en zij doet alle was, afwas, het poets werk en noem maar op. Iedereen heeft leuk contact met de gidsen gedurende de hele periode, maar niemand heeft echt contact met haar. Op een gegeven moment merkte we dat ze bij ons kwam zitten terwijl we aan het kaarten waren. Ze wilde niet meespelen maar ze vond het wel gezellig om erbij te zijn en te kijken. 
Dag vier waren we dus met een grote groep en zouden we weer op jungle expeditie gaan. Annika en ik hadden bedacht om op het kamp te blijven, we hadden wel genoeg jungle gezien en om met een groep van 15 man door de jungle te lopen leek ons niet echt meerwaarde hebben. Toen hebben we Sherida geholpen met de was. We hebben dit nu met zijn drieën gedaan en zijn er nog best een tijd mee bezig geweest, als je dit alleen zou doen!! En het is lichamelijk ook nog eens best zwaar werk. Eerst alles in de wasmachine, niet te vergelijken met een echte wasmachine, de boel uitspoelen, in de centrifugeer om vervolgens uit te gehangen (aan de andere kant van het kamp) en daarna ook de tien bedden weer op te maken. Ze was gelukkig heel blij met onze hulp en ook wij hebben het leuk gehad en vonden het heel tof dat we haar hebben leren kennen. We hebben nummers uitgewisseld en gaan elkaar misschien zien tijdens de Wandel Mars (als we het goed hebben begrepen een soort van 4 daagse, toch een beetje in Nijmegen, maar dan met mooi kleding en dans en gaat het meer om de dans dan om het wandelen). Dit begint aankomende woensdag, ik zal hier nog over vertellen.

Rond 15.00 uur zijn we in de auto gestapt, terug naar Paramaribo, terug naar huis. Rond 18.00 waren we thuis en het eerste wat ik moest (!!) doen was douchen. Na 4 dagen voelde ik me weer een beetje mens. Na weer fris te zijn hebben we de taxi gepakt naar een eettentje. We hebben bij Jomax gezeten. Het bier was koud, het eten was heerlijk en het was een super gezellig plekje! Mocht je ooit naar Suriname komen raden we deze plek zeker aan. Na hier heerlijk te hebben gegeten zijn we opzoek gegaan naar het stap gebied in Suriname. We hadden gehoord dat je ergens kon poolen en dat leek ons wel leuk om voorafgaand te doen. Dat hadden meer mensen bedacht. Dit hebben we voor toen maar gelaten voor wat het was. 
Het uitgaansleven begint hier pas laat, maar echt laat als in rond 2 uur beginnen mensen eigenlijk een beetje te dansen. Omdat we maar met zijn tweeën waren tijdens de trip hebben we toen niet echt mensen leren kennen en vonden nu wel dat we ons best moesten doen vrienden te maken. Na een paar biertjes zijn we om een groepje afgestapt en daar hebben we een hele leuke avond mee gehad. We hebben nummers uitgewisseld om misschien een keer samen te eten of te gaan zwemmen of noem maar op. Je weet maar nooit. Drie van die meiden blijven hier tot ongeveer dezelfde tijd als dat wij hier zijn, dus dat komt helemaal goed uit. 

Vandaag is het 1 april. Vanochtend heb ik eitjes gekookt, toch een beetje Pasen. We wilden vandaag gaan zwemmen, maar liggen nu al de de hele dag in de tuin. Ook heerlijk. Zondag rustdag, hebben we ook wel verdiend na ons jungle- en stap avontuur. 

Ik weet niet of ik elke week of elke twee weken ga schrijven, maar als er weer iets getypt is dan komen jullie daar snel genoeg achter. Aankomende week gaan we dan ook echt met onze stage beginnen. Ik weet zeker dat we dan weer heel veel andere dingen aan jullie hebben te vertellen. Wij zijn klaar voor het avontuur!

Dikke knuffel van Mowgli, Simba, Tarzan en Jane aka Annejes en Annika